Historia

W połowie drugiego tysiąclecia władze kościelne nie posiadały na ponidziu wielu włości, głównym posiadaczem ziem był w tym obszarze król Kazimierz Wielki. Jego domena podzielona była na starostwa stopnickie oraz nowokorczyńskie. Dobra biskupie – fundament potęgi materialnej krakowskiego biskupstwa - koncentrowały się w północnej Małopolsce. Ziemie te rozciągały się pomiędzy Kielcami, Bodzentynem i Iłżą. Owczesny biskup krakowski Jan Muskat planował stworzyć na tym terenie władztwo terytorialne o randze księstwa.

Między własnościami kościelnymi, a królewskimi – w środkowym biegu Nidy - leżały natomiast ziemie rycerstwa. Krakowscy biskupi, chcąc być możliwie blisko dworu królewskiego, przy jednoczesnym zachowaniu niezależności, obrali Doborowodę na swą siedzibę. Wieś ta leżała na szlaku między ich bodzentyńsko-iłżyckimi włościami, a terenami królewskimi, w których ten gościł nader często.

W Doborowodzie wybudowana została niewielka rezydencja, w której krakowscy hierarchowie kościelni zatrzymywali się na kilka dni, jadąc ze swych ziem do króla. Po dworku tym nie został żaden ślad, jednak bespośrednim skutkiem jego budowy było stworzenie kościoła im. Marii Magdaleny. Ufudował go w roku 1335 biskup Florian z Mokrska.

Przekazy historyczne donoszą, że w XV wieku świątynia została nieco zmodyfikowana, prawdopodobnie zastąpiono drewniany strop murowanym sklepieniem. W latach 1524 – 1525 nastąpiła rozbudowa. Powstała kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej, która przyjęła postać bocznej nawy kościoła. Zamieniono drewniany chór na murowany, oraz wzniesiono zewnętrzną basztę. Wykonano nowe wejście (ślady starego wciąż widoczne są w południowo – zachodnim narożniku) oraz dodano kruchtę.

Kościół w Dobrowodzie jest dobrym przykładem późnego średniowiecznego gotyku charakterystycznego dla wiejskich fundacji Małopolski. Możemy tu zaobserwować odejście od strzelistych form i duży wpływ architektury renesansowej, szczególnie w detalach.

Poznaj architekturę kościoła »